Een maand geleden bracht Sor zijn tweede solo EP uit: Professor. Op de cover grijnst hij als een kwaadaardige professor terwijl hij reageerbuisjes ophoudt, “De cover heb ik zelf getekend, een evil scientist, zo voelde ik me,” zegt Sor. “Terwijl ik bezig was had ik bij elk nummer van die tape die glimlach, want ik wist: dit voelt goed. Dit project was een experiment, zodra ik een hook had, dacht ik: wat is het aller raarste wat ik hierna kan doen? En daar probeerde ik iets hards van te maken.”

“Die Phonak om mijn nek die staart mij aan, elke dag voelt het iets zwaarder, is het zilver of van diamant?” rapt Sor op het nummer ‘Niet Verkeerd’, de laatste track van Professor.

Phonak is het merk van de microfoon die aan een ketting om Sors nek hangt. Begin 2018 is Sor bijna volledig zijn gehoor verloren, hij heeft zijn eigen stem drie maanden niet kunnen horen, totdat hij een microfoon van Phonak kreeg. De microfoon stuurt de omgevingsgeluiden, en zijn eigen stemgeluid, naar zijn gehoorapparaat. Dankzij medicatie kon hij het afgelopen jaar steeds meer verstaan. Sors eerste solo-project, dat in oktober verscheen, vernoemde hij naar Phonak. “Het is een blessing en een curse,” zegt Sor, “Het is een zegen dat ik dit kan hebben om te gebruiken, maar tegelijkertijd is het een vloek dat ik het nog nodig heb. En elke dag voelt die last iets zwaarder.”

Later, in hetzelfde nummer rapt Sor: “Wat wil je leren, leven of de dood? Wat houdt je wakker, leven of een droom?”

“Wat mij wakker houdt, is dat ik niet kan dromen.” zegt Sor. “Ik heb maar drie keer in mijn leven gedroomd. Alle keren bleek die droom een hint. Eén keer droomde ik dat ik was bedrogen, ik had nooit gedacht dat diegene mij zou bedriegen maar toen ik haar opbelde, zei zij: “Ja, dat klopt”.

“Dat was meteen een slap in the face, alsof iemand me iets probeerde te vertellen. Ik droom niet in mijn slaap, ik droom in het echt. Zo droomde ik dat ik met synthesizers live zou optreden, en dat doe ik nu.”

Sor is zo gehecht aan zijn synthesizers dat hij ze alle vier een naam heeft gegeven. Zodra hij de apparatuur aanzet, raakt hij volledig in de ban. De klanken die Sor met zijn synthesizers voortbrengt lijken vloeibaar in elkaar over te lopen. Het rijke muzieklandschap sluit perfect aan bij de autotune die hij gebruikt voor zijn stem.

Het grootste deel van de tracks op Professor zijn door Sor zelf geproduceerd. Omdat hij niet meer kan genieten van de kwaliteit van het geluid, gaat het hem bij het produceren nu meer om de inhoud van de beats, de compositie ervan. Om de basstonen te kunnen ‘horen’ draagt Sor een Subpac, dat is een rugtas waarmee hij de bass op zijn rug kan voelen. “Een vriend van mij had die Subpac. Hij zei: “ga zitten op deze stoel en zet je lievelingsnummer op.” Ik zette een nummer van James Blake op en kreeg meteen tranen in mijn ogen; ik voelde voor de eerste keer weer een bass.”

Sor kan nog steeds niet vertrouwen op zijn eigen oren. Als hij iets af heeft steunt hij op de oren van de drie andere leden van zijn rapgroep Black Acid: Smitty, DaShaeno en DamnDamy.

Black Acid luidde in 2016 een nieuw tijdperk in, door als eerste in Nederland rauwe trapnummers te maken met lage klanken van de 808’s en hoge stemmen. “Volgens mij hebben wij het startschot gegeven.” zegt Sor. In die tijd stond Black Acid op ieder feestje, maar sinds Sors gehoorproblemen stond de groep op pauze. Maar Black Acid blijft bestaan, er komen weer shows aan en ze ronden nu een nieuw album af. “Iedereen in een groep skipt zijn groep, maar wij blijven samen.” zegt Sor.

Naast zijn muzikale uitingen, is hij nu ook begonnen met het regisseren van clips. Toen hij het nummer ‘hmm hmm’ had opgenomen zag hij meteen voor zich hoe de clip eruit moest komen te zien. In de clip zie je Sor met het symbool van Black Power in zijn haar geverfd terwijl hij rapt: “Als ik iets goeds doe ben ik Nederlands en ben ik thuis/ Als ik een kech een kech noem is het boycot op de buis/ Maar shit, was mijn naam Peter was ik beter dan de rest.” Het nummer kwam uit vlak na de protesten omtrent Black Lives Matter, maar “Ik had dit nummer al gemaakt in december. Het gaat over iets waar we al lang mee zitten. En nu kwam het toevallig uit terwijl dit gaande is, daarom is dit nummer echt een kindje voor mij. Alles is toevallig gelopen maar alles viel perfect samen.”

De adlibs op het nummer bestaan uit de geneuriede klanken ‘hmm hmm’. Sor: “Aan het einde van het nummer werd het mij pas duidelijk; ‘hmm hmm’ betekent gewoon ‘Het Mooiste Met Het Minste Maken’, daarom is dat de laatste zin van het nummer.” Deze zin vat meteen de essentie van Sor; het zo vindingrijk mogelijk omgaan met de omstandigheden. “We komen van niks, dus we moesten van niets iets maken”

En Sor heeft meer vuistregels.

“Als ik een rauw nummer ga performen, dan kom ik in een super lieve outfit.” Dit noemt hij de blauw-geel-tactiek: dat houdt in dat je tegelijkertijd twee tegenovergestelde partijen probeert aan te spreken. Hij zal nooit kiezen voor groen, de kleur die beide partijen aanspreekt: “Dat is saai”, zegt Sor. “Als ze verwachten dat ik ga rappen, dan kom ik met synthesizers en ga ik zingen. Maar dan heb ik wel me focking grill in en een balaclava op en lijk ik nog steeds gewoon op iemand die jouw tas zou kunnen roven. Dat is blauw-geel.”

Hoe stoer hij nu ook lijkt, Sor benadrukt ook zijn emoties.

“Ik ben kwetsbaar, niet alleen als het gaat over mijn oren. Guys wordt vanaf het begin verteld dat ze niet mogen huilen, vooral in de Surinaamse cultuur. En als je ouder bent gaan ze vragen waarom je niet over je problemen kan praten.”

“Daarom moet kwetsbaarheid genormaliseerd worden. En wie is een beter voorbeeld dan een rapper die praat over bitches en shit, like me? Als je mij als kwetsbaar kan zien, dan mag jij het ook zijn.”

Interview by Romy van Diepen